του Κώστα Ζαφειρίου
Τα πρωτοφανή και απαράδεκτα επεισόδια που αμαύρωσαν την Εθνική μας επέτειο, έστειλαν και ένα μήνυμα στην Εκκλησία: ο λαός σέβεται (τουλάχιστον ακόμα) το ράσο. Ουδείς κληρικός, ανεξαρτήτως αξιώματος, αποδοκιμάστηκε. Και αυτό ,στους καιρούς που ζούμε, είναι ένα θετικότατο μήνυμα.Η εξήγηση θα μπορούσε να είναι από πολύ απλή έως και πολύπλοκη, αλλά δεν είναι του παρόντος.
Όμως αυτό το σεβασμό που εισέπραξαν από το λαό οι δεσποτάδες και άλλοι υψηλόβαθμοι κληρικοί που εμφανίσθηκαν ως εκπρόσωποί τους στις εξέδρες, οφείλουν να...σεβαστούν και οι μητροπολίτες και να τον ανταποδώσουν. Πώς; Με μια φωνή, με μια ενιαία και δυνατή φωνή που να εκφράζει την πλειοψηφία του λαού, μια ενιαία φωνή που να δίνει ελπίδα στους αδυνάμους, που καλούνται να επιβιώσουν μέσα σε "κολασμένες μέρες" κατά δήλωση ανωτάτων κυβερνητικών παραγόντων.
Δυστυχώς όμως ο λαός, διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει από τους θρησκευτικούς ταγούς ενιαία και δυνατή φωνή. Αντιθέτως υπάρχουν πολλές και παράφωνες αρχιερατικές απόψεις, ακόμη και για θέματα που αφορούν την Εκκλησία και τους εκπροσώπους της. "Αφού δεν μπορούν να βρούν τα του οίκου τους, θα βοηθήσουν εμάς;" είναι το ερώτημα του απλού κόσμου. Και το ερώτημα είναι εύλογο γιατί...
Γιατί αίφνης εμφανίζεται μητροπολίτης υποστηρίζοντας την άποψη πως η Εκκλησία θα πρέπει να αναλάβει τη μισθοδοσία των κληρικών! "Ποιός εξουσιοδότησε τον μητροπολίτη να κάνει αυτή τη δήλωση;"αναρωτήθηκε άλλος μητροπολίτης που υποστηρίζει πως το κράτος έχει συμβατική υποχρέωση απέναντι στον κλήρο και θα πρέπει να συνεχίσει να καταβάλλει τους μισθούς των κληρικών"
"Ναι, είναι ώρα να γίνει διαχωρισμός Εκκλησίας Κράτους", υποστηρίζει άλλος μητροπολίτης για να βρεί όμως αντίθετους πολλούς άλλους.
"Να έχουμε άποψη για τα εθνικά μας θέματα", υποστηρίζουν κάποιοι δεσποτάδες, "να έχουμε άποψη και επί κυβερνητικών αποφάσεων", υποστηρίζουν επίσης κάποιοι άλλοι δεσποτάδες, για να πάρουν την απάντηση από άλλους μητροπολίτες, πως "ο λόγος των μητροπολιτών πρέπει να είναι η φωνή του Ευαγγελίου ".
Ογδόντα και πλέον μητροπολίτες, δεν έχουν ενιαίο λόγο με αποτέλεσμα ο λόγος τους να είναι αδύναμος. Η "ιερή"πολυφωνία (που αφορά τους μισούς μητροπολίτες γιατί οι άλλοι σιωπούν χρόνια τώρα ) και η διαφωνία σε βασικά θέματα, είναι ενδεικτική της απόλυτης απουσίας σύμπνοιας ή της απουσίας πολιτικής. Και στους καιρούς που ζούμε η Εκκλησιαστική Πολιτική (όρος άγνωστος) κρίνεται απαραίτητη.Και βέβαια τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά και προς το καλύτερο, αν αρχιμανδρίτες και μητροπολίτες γνώριζαν πως για την ανάρρησή τους σε υψηλότερα αξιώματα, λόγο έχει και ο λαός.